43206-05J03 TYLNA OŚ HAMULCOWA ODPOWIETRZONA TARCZ HAMULCOWA DO NISSANA

Rozwój hamulców tarczowych rozpoczął się w Anglii w latach 90. XIX wieku. W 1902 roku Lanchester Motor Company zaprojektowała hamulce, które wyglądały i działały podobnie do nowoczesnych hamulców tarczowych, mimo że tarcza była cienka, a klocek hamulcowy był aktywowany linką. Inne konstrukcje nie były praktyczne ani powszechnie dostępne w samochodach przez kolejne 60 lat. Udane zastosowanie rozpoczęło się w samolotach przed II wojną światową, a nawet niemiecki czołg Tiger został wyposażony w tarcze w 1942 roku. Po wojnie postęp technologiczny zaczął się pojawiać w 1949 roku, wraz z hamulcami tarczowymi typu zaciskowego na cztery koła w linii Crosley i typu bezzaciskowego w Chryslerze. W latach 50. XX wieku nastąpił krytyczny pokaz wyższości podczas 24-godzinnego wyścigu Le Mans w 1953 roku, który wymagał hamowania z dużych prędkości kilka razy na okrążenie. Zespół wyścigowy Jaguar zwyciężył, korzystając z samochodów wyposażonych w hamulce tarczowe, co w dużej mierze zasługą ich lepszej wydajności w porównaniu z konkurencją wyposażoną w hamulce bębnowe. Produkcja masowa rozpoczęła się w latach 1949-1950, kiedy to włączono je do wszystkich modeli Crosley, a ciągła produkcja masowa rozpoczęła się w 1955 roku od Citroëna DS.